Το μέγεθος του παραλογισμού - Ανοίξτε τα σχολεία...

Όταν άρχισε η κινδυνολογία για τη νέα πανδημία μεσούντος του θέρους, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος του παραλογισμού το οποίο θα βίωναν οι περισσότερες σχολικές μονάδες αυτόν τον Νοέμβρη. Επειδή όμως ζούμε στη χώρα της υπερβολής, το πιο ευφάνταστο σενάριο έγινε τελικά πραγματικότητα.

Η νέα γρίπη πρωτοχτύπησε τους φοιτητές...

που έκαναν τις διακοπές τους στη Μύκονο, την Πάρο ή τη Σαντορίνη. Το υπουργείο Υγείας προέβη προληπτικά σε πολύ αυστηρά μέτρα στις σχολικές μονάδες, σύμφωνα με τα οποία θα έπρεπε οι διευθυντές να περνούν όλο το πρωινό τους στα τμήματα μετρώντας απόντες, στη συνέχεια θα έπρεπε να επικοινωνούν με τις οικογένειες των απόντων, να καταγράφουν θερμοκρασίες και γριπώδη συμπτώματα, να ενημερώνουν εγκαίρως με ποσοστά, νέα και παλιά περιστατικά την οικεία Σχολική Διεύθυνση, να προΐστανται των σχολικών επιτροπών γρίπης, να εξετάζουν και να απομακρύνουν τα παιδιά που παρουσιάζουν ύποπτα συμπτώματα, να φροντίζουν ώστε οι κουπαστές και τα πόμολα να καθαρίζονται πριν και μετά από κάθε διάλειμμα με αντισηπτικό και να είναι σίγουροι ότι τα παιδιά πλένουν συχνά τα χέρια τους, αποφεύγουν τα φιλιά, δεν μοιράζονται το μολύβι με τον διπλανό τους, δεν ακουμπούν το πρόσωπό τους και βήχουν με τον αρμόζοντα τρόπο.

Θεωρούμε ότι οι περισσότεροι... συνάδελφοι διευθυντές σχολικών μονάδων σπατάλησαν τον χρόνο τους για τα παραπάνω, αμελώντας άλλες λειτουργικά ζωτικές ευθύνες, χωρίς όμως να υπάρχει πάντα και η αντίστοιχη αντίδραση από τις αρμόδιες υπηρεσίες των νομαρχιών, όταν ο αριθμός των ύποπτων απόντων αυξανόταν.

Έπρεπε να μεγαλώσει τόσο ο αριθμός των άρρωστων παιδιών (μικρότερος όμως από τους απόντες με την κοινή γρίπη κάθε Φεβρουάριο), ώστε το υπουργείο Υγείας να επανέλθει με νέα εγκύκλιο και συγκεκριμένο αλγόριθμο που ορίζει πότε κλείνει ένα τμήμα, ένα σχολείο, ένα συγκρότημα. Και με αυτή τη νέα εγκύκλιο αρχίζει το θέατρο του παραλόγου... Κλείνει ένα τμήμα, κι αν κλείσει το ένα τρίτο των τμημάτων, κλείνει το σχολείο, αδιαφορώντας εάν ένα τμήμα έχει ήδη κλείσει και έχει ξαναρχίσει τα μαθήματα ή δεν έχει προλάβει καν να γυρίσει στο σχολείο. Και αν για κακή τύχη κλείσει στο μεταξύ και όλο το σχολικό συγκρότημα, δεν είναι απίθανο παιδιά να απουσιάσουν έως και τρεις εβδομάδες από τις σχολικές τάξεις λόγω ενός αλγόριθμου...

Αδιαφορεί το υπουργείο Υγείας για την ουσία του μέτρου και μένει στον τύπο. Δεν θα κολλήσουν τα παιδιά στο πάρτι που θα πάνε το Σαββατόβραδο, στον κινηματογράφο, στο μπαράκι, στο μετρό, στο λεωφορείο, στο σπίτι του κολλητού, στο φροντιστήριο, στο γήπεδο, στο ίδιο τους το σπίτι από το αδερφάκι που φοιτά σε άλλο σχολείο ή από τον γονιό τους;

Αν μπορούσαμε να κλειδώσουμε τα παιδιά μέσα στο δωμάτιό τους, να τα αφήνουμε να επικοινωνούν με τον έξω κόσμο μόνο μέσω Διαδικτύου, κινητών και msn, ίσως και να καταφέρναμε να περιορίσουμε αισθητά τη διασπορά της νέας γρίπης.

Όσο όμως τα παιδιά μας κυκλοφορούν ευτυχώς ελεύθερα, θα έπρεπε να έχουμε και τα σχολεία ανοιχτά. Ναι, να επισημαίνουμε τα μέτρα πρόληψης, αλλά να έχουμε τα παιδιά μέσα στο σχολείο. Δεν είναι μόνο το θέμα της ύλης, των εξετάσεων, των Πανελλαδικών. Είναι το λάθος πρότυπο που προβάλλουμε στους νέους ανθρώπους, είναι τα προβλήματα που δημιουργούμε στις οικογένειες, είναι η λογική της προσωρινής συγκάλυψης και όχι της ουσιαστικής αντιμετώπισης.

Ας αφήσει λοιπόν το υπουργείο Υγείας τα παιδιά να πάνε στο σχολειό τους, τους γονείς να πάνε στη δουλειά τους, τους υπαλλήλους των νομαρχιών να ασχοληθούν με ουσιαστικά ζητήματα, τους υπαλλήλους του ΥΠΕΠΘ να τρέξουν για πραγματικά φλέγοντα θέματα, τους διευθυντές των σχολικών μονάδων να διοικήσουν τα σχολεία τους. Ας σταματήσει, επιτέλους, ο πανικός της υπερβολής.

Των Αγγελικής Κανελλακοπούλου (διευθύντρια του Γυμνασίου της Γερμανικής Σχολής Αθηνών) και Βασίλη Τόλια (διευθυντής του Λυκείου της Γερμανικής Σχολής Αθηνών) στην  

Καθημερινή